Η δημιουργία δικτύων προστατευόμενων περιοχών είναι το περισσότερο εφαρμοζόμενο και δοκιμασμένο μέτρο παγκοσμίως για τη διατήρηση της φυσικής κληρονομιάς.

Φυσικές περιοχές αναγνωρίζονται ως προστατευόμενες είτε μέσω του χαρακτηρισμού τους με βάση την ισχύουσα εθνική νομοθεσία, είτε με την κατοχύρωσή τους στο πλαίσιο διεθνών συμβάσεων τις οποίες έχει κυρώσει η χώρα (Σύμβαση Ραμσάρ, Σύμβαση Βαρκελώνης) και διεθνών (Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς και Αποθέματα Βιόσφαιρας) ή ευρωπαϊκών πρωτοβουλιών (Βιογενετικά Αποθέματα).

Περαιτέρω, οι περιοχές του ευρωπαϊκού οικολογικού δικτύου προστατευόμενων περιοχών NΑΤURA 2000, αποτελούν περιοχές διατήρησης τύπων οικοτόπων και ειδών Κοινοτικού ενδιαφέροντος.

Σε πολλές περιπτώσεις παρατηρείται αλληλεπικάλυψη μεταξύ των προστατευόμενων περιοχών σε εθνικό, ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο.

- Περιοχές ευρωπαϊκού δικτύου NATURA 2000

- Προστατευόμενες περιοχές εθνικής νομοθεσίας

- Διεθνείς προστατευόμενες περιοχές